Ιστορία (Μέρος 4)

Η δραστηριότητα των ελληνικών παροικιών δεν έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στην ανάπτυξη της εμπορικής ναυτιλίας.

Οι θαλάσσιες μεταφορές περιόριζαν την αποδοτικότητα του σιδηροδρομικού δικτύου.

Η ωρίμανση του εργατικού κινήματος, στην Ελλάδα, επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου.

Ο 20ος αιώνας βρήκε τους Έλληνες του Πόντου να υστερούν σε σχέση με άλλες εθνότητες.

Η κατάσταση στην περιοχή του Πόντου επιδεινώθηκε με την απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη.

Η διανομή των εθνικών γαιών κατά το 1870-1871 συνέβαλε σε ικανοποιητικό βαθμό στην αντιμετώπιση του διαρκούς δημοσιονομικού αδιεξόδου που αντιμετώπιζε το ελληνικό κράτος.

Το 1925 η βρετανική εταιρεία ΠΑΟΥΕΡ ανέλαβε την κατασκευή του φράγματος και της τεχνητής λίμνης του Μαραθώνα.

Το Ρωσικό Κόμμα συνέχισε μέχρι το 1864 να έχει επίκαιρες θέσεις και να εκφράζει σημαντικό τμήμα του ελληνικού πληθυσμού.

Το σύνταγμα της Κρητικής Πολιτείας καθόριζε με ακρίβεια τις αρμοδιότητες του Ύπατου Αρμοστή.

Η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων της πόλης της Αμισού του Πόντου ανήκαν κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα σε Έλληνες.

Ποιος από τους παρακάτω λόγους αποτελούσε ανασταλτικό παράγοντα για την κατασκευή οδικού δικτύου στη μετεπαναστατική Ελλάδα;

Ποιο από τα παρακάτω κόμματα διέδιδε την άποψη για απελευθέρωση του αλύτρωτου Ελληνισμού με πολεμικές ενέργειες;

Το αντιβενιζελικό Κόμμα του Δημ. Ράλλη:

Ποιοι από τους παρακάτω πρόσφυγες κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 υπήρξαν οι βασικοί οικιστές της Ερμούπολης στη Σύρο;

Ο Ελ. Βενιζέλος στο Συνέδριο Ειρήνης στο Παρίσι (Δεκέμβριος 1918) αναφορικά με την περιοχή του Πόντου:

Ο κλάδος της βιομηχανίας στην Ελλάδα ευνοήθηκε σημαντικά τον 19ο αιώνα με την προσάρτηση των Επτανήσων (1864) και της Θεσσαλίας (1881).

Η ίδρυση της Τράπεζας της Ελλάδας συνέπεσε με τη διεθνή κρίση του 1929 με αποτέλεσμα να μην συμβάλει στο ελάχιστο στη βελτίωση των δημόσιων οικονομικών της χώρας.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 3ης Νοεμβρίου 1935 και η επάνοδος του βασιλιά Γεωργίου Β΄ άνοιξε τον δρόμο για την άνοδο του Ιωάννη Μεταξά στην εξουσία.

Η Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) ανέλαβε αποκλειστικά μέσω εργολαβίας την ανέγερση των οικιών των προσφύγων.

Το δυσμενές κλίμα για τον Ποντιακό Ελληνισμό που είχε διαμορφωθεί στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 συνεχίστηκε αμείωτο μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα.

Η γειτνίαση με τη θάλασσα και οι θαλάσσιες μεταφορές λειτουργούσαν ανασταλτικά ως προς τη δημιουργία σιδηροδρομικού δικτύου μετά την ίδρυση του ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους.

Η παρουσία ισχυρών μειονοτικών ομάδων στα εδάφη που ενσωματώθηκαν στο Ελληνικό κράτος μετά τους Βαλκανικούς πολέμους δεν αποτέλεσε σημαντικό πρόβλημα.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αμέσως μετά τη νίκη του στις εκλογές (Νοέμβριος 1910) προχώρησε σε ριζικές αλλαγές, όπως οι 53 τροποποιήσεις θεμελιωδών διατάξεων του συντάγματος.

Το Οθωνικό κράτος μερίμνησε ιδιαίτερα για την αποκατάσταση των προσφύγων, αξιοποιώντας μάλιστα κάποιους από αυτούς στην κρατική διοίκηση.

Σύμφωνα με τη Σύμβαση Ανταλλαγής των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας οι ανταλλάξιμοι θα αποκτούσαν την ιθαγένεια της χώρας στην οποία θα εγκαθίσταντο, διατηρώντας όμως και την παλιά τους ιθαγένεια.

Οι «εθνικές γαίες» χρησιμοποιήθηκαν ως υποθήκη για τη σύναψη δανείων από τις κυβερνήσεις κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821.

Η Εθνική Τράπεζα ιδρύθηκε το 1866.

Παρόλο που το κόστος των Βαλκανικών πολέμων ήταν υψηλό, η ελληνική οικονομία δεν κλονίστηκε.

Το ρωσικό κόμμα χαρακτηριζόταν από ασαφείς θέσεις και συγκεχυμένη ιδεολογία

Στις 15 Αυγούστου 1909 εκδηλώθηκε κίνημα στο Γουδί από μια μυστική ένωση στρατιωτικών.

Η Σύρος λόγω της στρατηγικής θέσης της συνέβαλε στην ανάπτυξη της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας του 19ου αιώνα.

Οι Οθωνικές κυβερνήσεις αποπλήρωσαν όλα τα επαναστατικά δάνεια.

Η Γενική Συνομοσπονδία Ελλάδος (ΓΣΕΕ) ιδρύθηκε προς το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Ιωάννης Κωλέττης υπήρξε ο αρχηγός του αγγλικού κόμματος.

Τον Μάρτιο του 1935 ο Βενιζέλος προχώρησε σε αποτυχημένο στρατιωτικό κίνημα.

Ο Κωλέττης, ως αρχηγός του γαλλικού κόμματος, επεδίωκε μια κυβερνητική πολιτική που θα ενίσχυε τον ρόλο του βασιλιά.

Ο Τρικούπης δεν αποδεχόταν τον χωρισμό των εξουσιών και στόχευε στη συγκέντρωση και τον έλεγχό τους από το κόμμα.

Με τον Οργανικό Νόμο του 1900 δόθηκε οριστική λύση στο Κρητικό ζήτημα.

Το κίνημα στο Θέρισο υποστηρίχθηκε από την ελληνική κυβέρνηση.

Με την άφιξη των προσφύγων, το Υπουργείο Περιθάλψεως ανέλαβε το έργο της προσωρινής τους στέγασης.

Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου (1919-1939) η ανάπτυξη της Ελλάδας ενδιέφερε πλέον όλους τους Έλληνες.

Ο Δημήτριος Υψηλάντης το 1821 θέλησε να επιβάλει ένα δικό του «Γενικό Οργανισμό της Στερεάς Ελλάδας».

Το κόμμα του Θεόδωρου Δηλιγιάννη υποστήριζε μια ταχεία οικονομική ανάπτυξη.

Η Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) ήταν ένας αυτόνομος οργανισμός, με πλήρη νομική υπόσταση και έδρα την Αθήνα.

Στο ζήτημα της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα παρατηρήθηκε εξαρχής διάσταση απόψεων μεταξύ του Γεωργίου και του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Οι Οθωνικές κυβερνήσεις προέβησαν σε αποπληρωμή των επαναστατικών δανείων.

Τα πρώτα ελληνικά κόμματα (Αγγλικό, Γαλλικό και Ρωσικό) συμφωνούσαν να στηριχθεί η οικονομία της χώρας στην αγροτική και βιοτεχνική παραγωγή, στο εμπόριο και τη ναυτιλία.

Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (Σ.Ε.Κ.Ε.) σχετικά με την εξωτερική πολιτική ζητούσε προσάρτηση εδαφών.

Η δημιουργία του προσφυγικού συνοικισμού στη Σύρο κατά τη διάρκεια της Επανάστασης βασίστηκε στην πρωτοβουλία των οικιστών του, χωρίς κυβερνητική αρωγή.

Σύμφωνα με την ελληνοτουρκική Σύμβαση ανταλλαγής των πληθυσμών (30 Ιανουαρίου 1923) οι ανταλλάξιμοι θα διευκολύνονταν στην μετακίνησή τους από την Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων (Ε.Α.Π.).

Για την Ελλάδα η μέθοδος του διακανονισμού «κλήριγκ» πέρα από τα αρνητικά, είχε και θετικά στοιχεία.

Το ιδιαίτερο πρόβλημα που έβλεπε το ρωσικό κόμμα στην περίοδο της βαυαροκρατίας (1833-1864) ήταν ο αυταρχισμός του καθεστώτος.

Οι 337 νόμοι της κυβέρνησης Βενιζέλου (1911) εισήγαγαν μεταρρυθμίσεις που αφορούσαν όλο το φάσμα αποκλειστικά του δημόσιου βίου

Γενικά το προσφυγικό ζήτημα στη διάρκεια της Επανάστασης δεν αντιμετωπίστηκε μεθοδικά εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας των Ελλήνων.

Στο ζήτημα της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα παρατηρήθηκε εξαρχής διάσταση απόψεων μεταξύ Γεωργίου και Ελευθερίου Βενιζέλου.

Κατά το έτος 1897 η Ελλάδα βρέθηκε σε αδυναμία να εξυπηρετήσει τα τοκοχρεολύσια των εξωτερικών της δανείων και ζήτησε επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους της.

Το γαλλικό κόμμα ονομάστηκε και «εθνικό κόμμα»

Με τις 53 τροποποιήσεις που ψηφίστηκαν από τη Βουλή το πρώτο εξάμηνο του 1911 περιορίστηκε η θέση της μοναρχίας.

Το οθωνικό κράτος (1833-1862) προσέβλεψε στο προσφυγικό στοιχείο καθώς οι μορφωμένοι πρόσφυγες κάλυπταν καλύτερα τις ανάγκες της κρατικής διοίκησης.

Η Πολιτοφυλακή της Κρήτης (1907) εξελίχθηκε σε αξιόλογη δύναμη, όπως φάνηκε στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913.

Από τα παρακάτω αγροτικά και βιομηχανικά είδη δεν εξαγόταν από την Ελλάδα τον 19ο αιώνα:

Ο πολιτικός ο οποίος θεωρούσε το κράτος ως μοχλό έκφρασης και ανάπτυξης του ελληνισμού ήταν:

Ο αρχηγός του αγγλικού κόμματος Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος επιζητούσε:

Από τους πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, την Κωνσταντινούπολη και την Κύπρο επιδίωξαν την εκπροσώπησή τους στη Γ΄ Εθνοσυνέλευση (1826-1827) μόνο:

Το Σύνταγμα της Κρητικής Πολιτείας (1898) συντάχτηκε κατά το πρότυπο του ισχύοντος τότε: