PMCS
PMCS Stress and Strain Quiz
Test your knowledge on the principles of stress, strain, and mechanics with our comprehensive quiz designed for engineering enthusiasts and students.
- 19 multiple-choice questions
- Focus on material properties and mechanical models
- Perfect for students and professionals alike
Stany naprężenia to:
Rozciąganie, ściskanie, nieproste ścinanie, naprężenie typu antystatycznego, antypłaski stan naprężenia;
Stan współosiowy, przeciwpłaski I antyprzestrzenny, naprężenie typu elektrostatycznego, antyniepłaski stan naprężenia;
Jednoosiowe rozciąganie I ściskanie, proste ścinanie, naprężenie typu hydrostatycznego, płaski stan naprężenia;
Jednoosiowe I płaskie zginanie, przestrzenne ściskanie, przeciwpoślizgowe ugniatanie, naprężenie typu elektrostatycznego;
Rozciąganie, ściskanie, zgniatanie, naprężenie typu wielostatycznego, antyniepłaski stan naprężenia.
Hipotezy wytężeniowe to:
Huber'a, największych naprężeń normalnych, największych naprężeń tnących, największego wydłużenia względnego.
Euler'a, najwi ększych nap rężeń normalnych, najwi ększych nap rężeń tnących, najwi ększego wydłużen I a bezwzg l ędnego .
Lagrange'a, najmniejszych nap rężeń normalnych, najwi ększych nap rężeń tnącyc h, najwi ększego wydłużen I a wzg l ędnego.
Huber'a, ekst remalnych nap rężeń normalnych, najwi ększych nap rężeń tnącyc h, ekst remalnego wydłużen I a wzg l ędnego.
Euler'a, najwi ększych nap rężeń normalnych, ekst remalnych n a p rężeń tnących , najwi ększego wydłużen I a wzg l ędnego.
Wektorowy moment pary sił posiada następujące własności:
Jest prostopadły do płaszczyzny działania obu sił. Jest niezależny od wyboru punktu O I jest wielkością stałą, a jego wartość równa jest iloczynowi wartości jednej z sił pary I odległości między silami. Nie może być przyłożony w dowolnym punkcie. Układ par leżących w jednej płaszczyźnie jest równoważny jednej parze sił, której moment równa się sumie momentów par.
Jest prostopadły do płaszczyzny działania obu sil. Jest niezależny od wyboru punktu O I nie jest wielkością stalą, a jego wartość równa jest iloczynowi wartości jednej z sił pary I odległości między siłami. Jest wektorem swobodnym. Układ par leżących w jednej płaszczyźnie jest równoważny jednej parze sil, której moment równa się sumie momentów par.
Jest prostopadły do płaszczyzny działania obu sil. Jest niezależny od wyboru punktu O I jest wielkością stałą, a jego wartość równa jest iloczynowi wartości jednej z sił pary I odległości między silami. Jest wektorem swobodnym. Układ par leżących w jednej płaszczyźnie jest równoważny jednej parze sil, której moment równa się sumie momentów par.
Nie jest prostopadły do płaszczyzny działania obu sil. Jest niezależny od wyboru punktu O I jest wielkością stalą, a jego wartość równa jest iloczynowi wartości jednej z sił pary I odległości między silami. Jest wektorem swobodnym. Układ par leżących w jednej płaszczyźnie jest równoważny jednej parze sił, której moment równa się sumie momentów par.
Jest prostopadły do płaszczyzny działania obu sil. Jest zależny od wyboru punktu O I jest wielkością stałą, a jego wartość równa jest iloczynowi wartości jednej z sil pary I odległości między siłami. Jest wektorem swobodnym. Układ par leżących w jednej płaszczyźnie jest równoważny jednej parze sil, której moment równa się sumie momentów par.
Wektorowy moment siły względem punktu posiada następujące własności:
Moment siły względem punktu leżącego na linii jej działania może być równy zero. Wartość momentu siły względem punktu może równać się iloczynowi wartości siły I odległości punktu od linii działania siły. Moment siły względem punktu O zmieni się jeżeli silę przesuniemy dowolnie wzdłuż jej linii działania. Podstawową jednostką momentu jest Nm .
Moment siły względem punktu leżącego na linii jej działania równy jest zero. Wartość momentu siły względem punktu równa się iloczynowi wartości siły I odległości punktu od linii działania siły. Moment siły względem punktu O nie zmieni się jeżeli siłę przesuniemy dowolnie wzdłuż jej linii działania. Podstawową jednostką momentu jest Nm.
Moment siły względem punktu leżącego na linii jej działania równy jest zero. Wartość momentu siły względem punktu nie równa się iloczynowi wartości siły I odległości punktu od linii działania siły. Moment siły względem punktu O nie zmieni się jeżeli siłę przesuniemy dowolnie wzdłuż jej linii działania. Podstawową jednostką momentu jest Nm.
Moment siły względem punktu leżącego na linii jej działania nie jest równy zero. Wartość momentu siły względem punktu równa się iloczynowi wartości siły I odległości punktu od linii równoległej do linii działania siły. Moment siły względem punktu O nie zmieni się jeżeli silę nie przesuniemy dowolnie wzdłuż jej linii działania. Podstawową jednostką momentu jest Nm.
Moment siły względem punktu leżącego na linii jej działania nie jest równy zero. Wartość momentu siły względem punktu równa się iloczynowi wartości siły I odległości punktu od linii działania siły. Moment siły względem punktu O zmieni się jeżeli siłę przesuniemy dowolnie wzdłuż jej linii działania. Podstawową jednostką momentu jest Nm.
Naprężeniami są naprężenia:
Nominalne, antystatyczne, główne, zredukowane, nieuogólnione, intensywność naprężenia, własne, półrzeczywiste I inżynierskie;
Normalne, styczne, ścinające, zredukowane, nieuogólnione, intensywność wytężenia, własne, rzeczywiste I resztkowe.
Nominalne, półstyczne, główne, poredukowane, uogólnione, intensywność naprężenia, resztkowe, rzeczywiste [ inżynierskie;
Krzywoliniowe, styczne, poboczne, półzredukowane, nieuogólnione, intensywność naprężenia, własne, rzeczywiste I inżynierskie;
Odkształceniami są odkształcenia:
Euler'a, Lagrange'a, Hooke'a, intensywność kątowa, liniowe, dwu kątowe, wzg l ęd ne, nadwzg lędne, logarytmiczne n iewłasne, c a łko wit e, cząs t kowe, inżyn I ers ki e;
Eułer' a, Lagrange'a, Hooke'a, I ntensywność ką towa, liniowe, kątowe, podwzglę d ne, cyfrowe, półz redukowane, cał kowi te, cząstkowe, inżyn I e rski e.
Green·a, Almans'iego, Cauchy'ego, I n tensyw n oś ć liniowa, liniowe, kątowe, wzg l ęd ne, nadwzg lędne, półrzeczywi ste, całkowite, cząstkowe, I nży n ierskie;
Green'a, Almans'iego, Cauchy'ego, I ntensywność od kształcenia, liniowe, kątowe, względne, bezwzględne, logarytmiczne, całkowite, cząstkowe, I nżynie rskie;
Euler·a, Lagrange'a, Hooke'a, I ntensywność ką towa , liniowe, ką t owe, względne, półwzględne , n I ewłasne logarytmiczne, całkowite, cząs t kowe, inżyn I erski e;
Aby wyznaczyć położenie środka ciężkości ciała należy:
Wybrać podstawowy układ odniesienia I podzie l ić ciało na n ciał o elementarnych kształtach. Wyznaczyć c I ężary I położenia środków ciężkości elementarnych ciał w pomocniczych układach współrzędnych. Wyznaczyć położen I a środków ciężkości elementarnych ciał w podstawowym układzie współrzędnych. Wyznaczyć współrzędne położenia ś rodka c I ężkości ciała.
Wybrać podstawowy układ odniesienia I podzielić ciało na nieskończoną I nieznaną liczbę ciał o elementarnych kształtach. Wyznaczyć ciężary I położenia środków ciężkości elementarnych ciał symetrycznych w pomocniczych układach współrzędnych.
Wybrać złożony układ odniesienia I podzielić ciało na nieskończoną I nieznaną l I czbę ciał o elementarnych kształtach. Wyznaczyć ciężary I położenia środków ciężkości elementarnych ciał w pomocniczych układach współrzędnych. Wyznaczyć położenia środków ciężkości e lementarnych ciał w podstawowym układzie współrzędnych. Wyznaczyć współrzędną położenia środka ciężkości symetrycznego ciała.
Wybrać transformację układu odniesienia I podziefić ciało na nieznaną l I czbę ciał o elementarnych kształtach. Wyznaczyć ciężary I położenia środków ciężkośc I elementarnych ciał w pomocniczych układach współrzędnych. Wyznaczyć położenia środków ciężkości elementarnych symetrycznych ciał w złożonym układzie współrzędnych. Wyznaczyć współrzędne położenia środka nieważkości ciała.
Wybrać przekształcony układ odniesienia I podzielić ciało na nieznaną liczbę ciał o elementarnych kształtach. Wyznaczyć c I ężary I położenia środków nieważkości elementarnych ciał w pomocniczych układach współrzędnych. Wyznaczyć położenia środków n I eważkości elementarnych ciał w podstawowym układzie współrzędnych. Wyznaczyć współrzędne położenia środka ciężkości symetrycznego ciała.
Układy współrzędnych to:
Prostoliniowy przekątny, cylindryczny, sferyczny, elipsoidalny, stożkowy, hiperbotdalny;
Kartezjański, walcowy, sferyczny, elipsoidalny, stożkowy, hipoboidafny;
Prostoliniowy prostokątny, wafcowy, kulisty, elipsoidalny, stożkowy, htperboidalny;
Prostoliniowy prostokątny, walce~•. sferyczny, elipsoidaln}', pryzmatyczny, hiperboidalny.
Kartezjański, cylindryczny, kulisty, elipsa, stożkowy, hiperboidalny
W płaskim stanie odkształcenia:
Stan odkształcenia jest stanem płaskim, a stan naprężenia jest stanem antypłaskim. Rozkład naprężeń, odkształceń I przemieszczeń wzdłuż kierunku Z jest stały. Obciążenie nie może być obciążeniem płaskim, leżącym w płaszczyźnie (X; Y). Ciało nie ma możliwości deformacji w kierunku X3. Ten stan występuje we wszystkich ciałach sprężystych w całej ich objętości
Stan odkształcenia jest stanem płaskim, a stan naprężenia jest stanem antypłaskim. Rozkład naprężeń, odkształceń I przemieszczeń wzdłuż kierunku Z jest stały. Obciążenie musi być obciążeniem płaskim, leżącym w płaszczyźnie (X; Y). Ciało nie ma możliwości deformacji w kierunku Z. Ten stan występuje w wycinkach ciał sprężystych, w których jeden z wymiarów jest znacznie większy od pozostałych.
Stan naprężenia jest stanem płaskim, a stan odkształcenia jest stanem antypłaskim. Rozkład naprężeń, odkształceń I przemieszczeń wzdłuż kierunku Z jest stały. Obciążenie brzegu musi być obciążeniem płaskim, leżącym w płaszczyźnie (X; Y). Ciało ma swobodę deformacji w kierunku Z. Ten stan występuje w tarczach sprężystych.
Stan odkształcenia jest stanem antyplaskim, a stan naprężenia jest stanem płaskim. Rozkład naprężeń, odkształceń I przemieszczeń wzdłuż żadnego kierunku nie jest stały. Obciążenie musi być obciążeniem płaskim, leżącym w płaszczyźnie (X; Y). Ciało ma możliwości deformacji w kierunku Z. Ten stan występuje w wycinkach ciał sprężystych, w których jeden z wymiarów jest znacznie większy od pozostałych.
Stan naprężenia jest stanem płaskim, a stan odkształcenia jest stanem antypłaskim. Rozkład naprężeń, odkształceń I przemieszczeń wzdłuż kierunku Z nie jest stały. Obciążenie brzegu nie musi być obciążeniem płaskim, leżącym w płaszczyźnie (X; Y). Ciało ma swobodę deformacji w kierunku Z. Ten stan występuje w tarczach sprężystych.
Model układu mechanicznego składa się z:
Tylko z bryły, modelu połączeń bezpośredn I ch, modelu połączeń pośrednich , modelu oddziaływań zewnętrznych, sił skupionych;
Modelu ciała, modelu połączeń bezpośrednich, modelu połączeń niepośrednich, modelu oddziaływań zewnętrznych, obciążeń o charakterze sił zewnętrznych;
Tylko z punktu materialnego, modelu połączeń bezpośrednich, modelu połączeń pośrednich, modelu oddziaływań zewnętrznych, pary s I ł;
Modelu ciała, modelu połączeń niebezpośredn I ch, modelu połączeń pośrednich, modelu oddziaływań zewnętrznych, obciążeń o charakterze sił wewnętrznych;
Modelu ciała, modelu połączeń bezpośrednich, modelu połączeń pośrednich, modelu oddziaływań zewnętrznych, modelu obciążeń;
Detinicja środka ciężkości I własności srodków ciężkości ciał symetrycznych:
Środkiem ciężkości ciała materialnego nazywa się graniczne położenie środka sil równoległych, które są siłami ciężkości poszczególnych cząstek bryły na jakie myślowo została one podzielona, gdy największa z tych cząstek dąży do zera. Moment statyczny dowolnego ciała względem płaszczyzny przechodzącej przez środek ciężkości tego ciała jest równy zero. Jeśli ciało ma płaszczyznę symetni, to środek ciężkości nie lezy w tej płaszczyźnie. Jeśli ciało ma dude płaszczyzny symetriĝ to środek ciężkości nie leży na linii ich przecięcia. Jeśli ciało ma trzy płaszczyzny symetri, to środek ciężkości nie leży w punkcie przecięcia się tych płaszczyzn
Srodkiem ciężkości ciała materialnego nazywa się graniczne polozenie środka sil równoległych, które są siłami ciężkości poszczególnych cząstek bryły ria jacle mydowo zostala one podzielona, gdy największa z tych cząstek dąży do nieskończoności. Moment statyczny dowolnego ciała względem płaszczyzny przechodzącej przez środek ciężkości tego ciała jest równy dwa, lei ciało ma płaszczyznę symetri, zo srodek cieżkości leży w tej płaszczyźnie, tesi ciało ma dwie płaszczyzny symetrii, to środek ciężkości lecy be line ich przecięcia jesh ciato mo trży płaszczyzny symetrů, to środek cievkošo levy w punkcie przecięcia się tych płaszczyzn
Środkiem ciężkości ciała materialnego nazywa się graniczne położenie środka sit równoległych, które są siłami ciężkości poszczególnych cząstek bryły na jakie myslowo została ona podzielona, gdy największa z tych cząstek dąży do zera. Moment statyczny dowolnego ciała względem płaszczyzny przechodzącej przez środek ciężkości tego ciała jest równy zero. Jeśli ciało ma płaszczyznę symetrii, to środek ciężkości leży w tej płaszczyźnie Jeśli ciało ma dwie płaszczyzny symetric, to środek ciężkości leży na linii ich przecięcia Jeśli ciało ma trzy płaszczyzny symetri
Dla postaci uogólnionego prawa Hooke'a prawidłowe są stwierdzenia:
W pierwszej postaci występuje zależność naprężeń od odkształceń wyrażona za pomocą stałych (pierwszy I drugi parametr Lame'go). W drugiej postaci występuJe zależnośc odksztalcen od naprężeń wyrazona poprzez stale (moduł Young'a, Kirchoffa I współczynnik Po,ssone'a). W trzeciej postaci nie występują zadne moduły .
W pierwszej postaci występuje zalezność napręzeń od odkształcen wyrażona za pomocą stałych (pierwszy r drug, parametr Lame'go). W drug,eJ postaci występuje zależność odkształceń od naprężeń wyrazona poprzez stale (moduł Young·a, Klfchoffa , współczynnik Pmssone'a}. W trzeciej postaci występuje moduł sztywności objętościowej I poprzecznej.
W pierwszej postaci występuje zależność odkształceń od napręzeń wyrażona za pomocą stałych (pierwszy I drugi parametr Lame'go). W drugieJ postaci występuje za l eżność naprężeń oc odkształceń wyrazona poprzez stale (moduł Young'a, Kirchoffa I współczynnik Poissone'a). W trzeciej postaci występuje moduł sztywności objętościowej I poprzecznej.
W pierwszej postaci występuje zależność naprężeń od odkształceń wyrażona za pomocą stałych (modu! Young'a, Kircho ff a I współczynnik Poissone'a ). W drugiej postaci występuje zalezność odkształceń od naprężeń wyrażona poprzez stale (pierwszy I drugi parametr Lame'go). W trzec,eJ postaci występuje moduł sztywności objętośc1oweJ , poprzecznej.
W pierwszej postaci występuje zależność naprężeń od odkształceń wyrażona za pomocą stałych (moduł Young'a, Kirchoffa I współczynnik Poissone'a ). W drugieJ postaci występuje zaleznośc odkształcen od naprężeń wyrażona poprzez stałe (pierwszy, drugi parametr Lame'go). W trzeciej postaci nie występują zadne moduły.
Na przebieg charakteirystyki naprężeniowo-odkształceniowej największy wpływa ma
Temperatura, prędkość narzędzia;
Wi l gotność powietrza, grawitacja;
Stężeniie pyłów zawieszonych, promieniowanie kosmiczne.
Ciśnienie atmosferyczne, prędkość wiatru
Tamie, temperatura, prędkość odkształcenia;
Mechaniczny model reologiczny składa si ę z:
Sp rężyny (wydłużen I e nieproporcj onalne do p rzyłożonej siły), tłum ika (mate ri ał idealnie lepki) I suwaka (odj ęci e siły spowoduje powrót do położen I a pierwotnego);
Sprężyny (wydłużen I e proporcj onalne do p rzyłożonej siły), tłum I ka (materi ał idealnie sp rężysty) I suwaka (odj ęc I e siły nie spowoduje powrotu do położen I a pierwotnego).
Sp rężyny (mate ri ał idealnie sp rężysty), tłum I ka (mate ri ał idealnie plastyczny) I suwaka (mate ri ał idealnie lepki);
Sp rężyny (materi ał idealnie sp rężysty), tłum I ka (mate ri ał idealnie lepki) I suwaka (mate ri ał idealnie plastyczny);
Sprężyny (mate ri ał idealnie lepki), tłum I ka (mate ri ał idealnie sp rężysty) I suwaka (mate ri ał idealnie plastyczny);
Sprężyste I plastyczne właściwości materiałów wyraża się poprzez:
Moduł sprężystości wstecznej, współczynnik Poisson'a, moduł sprężystości postaciowej, granicę plastyczności, wytrzymałość półdoraźną I wydłużalność materiału;
Moduł sprężystości podłużnej, współczynnik Poisson'a, moduł sprężystości postaciowej, granicę plastyczności, wytrzymałość doraźną I wydłużalność materiału;
Moduł Young'a, współczynnik Poisson'a, moduł sztywności poprzecznej, granicę plastyczności, półwytrzymałość doraźną I nadwydłużalność materiału;
Współczynnik Young'a, moduł Poisson'a, moduł sztywności poprzecznej, granicę sprężystości, wytrzymałość doraźną I wydłużenie sprężyste.
Moduł Young'a, współczynnik Poisson'a, moduł Kirchoff'a, granicę sprężystości, wytrzymałość doraźną I wydłużenie sprężyste;
Prawo Hooke'a można zastosować do mate riałów:
Sprężystych, idea lnie plastycznych, h I persprężystych, lepkich I miękkich, takich jak gumy, żyWice;
Wszyst kich mate ri ałów, bo każdy materiał wykazuje zakres li n iowo-sprężysty;
Wszyst kich ciągl iwych, n I ezależe n ie od istnienia zakresu liniowo-sprężystego;
Tylko dla niektórych ma teriałów, gdyż zastosowanie prawa Hooke'a j est możliwe tylko w zakresie małych odkształceń.
Ciągliwych z zakresem liniowo-sprężystym, a także kruchych w zakresie małych odkształceń;
Ciało jest obc I ążone na powierzchni I posiada więzy na powierzchni, jeśli należy wyznaczyć tensor naprężenia, odkształcenia I wektor przemieszczenia to w teorii sprężyst ości musimy rozwiązać:
Równania Navier·a, równania Cauchy'ego I równania Hooke'a, ale bez konieczności spełnienia statycznych I kinematyunych warunków brzegowych, co prowadzi do 5 równań o 5 niewiadomych;
Równania Navier'a I równania Hooke', ale z uwzględnieniem statyunych I kinematycznych warunków brzegowych, co prowadzi do 15 równań o 15 niewiadomych.
Równania równowagi z uwzględnieniem statycznych warunków brzegowych, równania Cauchy'ego z uwzględnieniem kinematycznych warunków brzegowych, równania Hooke'a, co prowadzi do 15 równań o 15 niewiadomych;
Równania równowagi, równania Cauchy'ego, równania Hooke'a, ale trzeba uwzględnić tylko statyczne warunki brzegowe, co prowadzi do 5 równań o 5 niewiadomych;
Równania Navier'a I równania Cauchy'ego, ale z uwzględnien I em statycznych I kinematycznych warunków brzegowych, co prowadzi do 15 równań o 15 niewiadomych;
Dla materi ału j ednorodnego związek konstytutywny:
Jest taki sam, w każdym punkcie c I ała I wyraża za l eżność stanu odkształcen I a od stanu naprężen I a, a wybór postaci tej za l eżności nie musi spełniać zasady determinizmu, l oka l nośc I i ob I ektywności materialnej.
Za l eży od wyboru cząstki I wyraża za l eżność stanu odkształcen I a od stanu naprężen I a, a wybór postaci tej za l eżności musi spełn I ać zasady determinizmu, l oka l ności I ob I ektywnośc I materialnej.
Jest taki sam, w każdym punkcie ciała I wyraża za l eżność stanu naprężen I a od stanu odkształcen I a, a wybór postaci tej za l eżności nie powinien spełn I ać zasady determinizmu, l oka l nośc I i ob I ektywności materialnej.
Za l eży od wyboru cząstki I wyraża za l eżność stanu naprężen I a od stanu odkształcen I a, a wybór postaci tej za l eżności musi spełn I ać zasady determinizmu, l oka l ności I ob I ektywnośc I materialnej.
Jest taki sam, w każdym punkcie ciała I wyraża zależność stanu nap rężen I a od stanu odkształcen I a, a wybór postaci tej za l eżności musi spełn I ać zasady determinizmu, l oka l ności I ob I ektywności materialnej.
W modelu Maxwella odkształce n ie I naprężen ie są równe:
W modelu Maxwella nie istnieje ani odkształcenie, ani naprężen ie, bo model składa się z tłum ika I sprężyny.
Suma odkształce ń zawsze dąży do n iesko ńczo n ości, a suma naprężeń jest równa sumie odkształceń;
Suma odkształce ń zawsze j est równa zero, a suma naprężeń dąży do n iesko ńczo nośc I;
Sumie odkształceń I naprężenio m poszczególnych elementów układu;
Sumie napręże ń I odkształcen iom poszczególnych elementów układu;
{"name":"PMCS", "url":"https://www.quiz-maker.com/QPREVIEW","txt":"Test your knowledge on the principles of stress, strain, and mechanics with our comprehensive quiz designed for engineering enthusiasts and students.19 multiple-choice questionsFocus on material properties and mechanical modelsPerfect for students and professionals alike","img":"https:/images/course8.png"}