Theaterquiz

In het theater kennen we ook een ‘zwarte doos’, een ‘black box’. Dat is:

Een technische ‘recorder’ die meeloopt met de voorstelling en registreert waar dingen eventueel zijn fout gelopen.

Een theaterzaal met zwarte wanden, een vlakke vloer en vaak een theatertribune die overal kan worden geplaatst. Zo kan overal in de zaal worden gespeeld.

De brigadier of maréchal komt niet meer voor in het theater, maar had vroeger een belangrijke opdracht in het theater…

omdat dat de ‘theaterstaf’ was waarmee een acteur of technicus de voorstelling ‘afklopte’: met drie harde en lange kloppen op de theatervloer werden de boze geesten weggeklopt.

Omdat dat de belangrijkste podiumtechnicus was en dus aan het hoofd van een decor- en lichtopbouw stond.

Als het applaus van het publiek bijna voorgoed wegvalt, kunnen acteurs nog vlug weer opkomen om het applaus weer te doen opflakkeren. We noemen dat

Applaus melken

Applaus halen

Hoe noemen we de zware metalen blokken die gebruikt worden om het decor en de zetstukken op hun plaats te houden?

Broodjes – in het Frans 'pains'

Decorgewichten

Acteurs kunnen aan overacting doen, dat betekent te overdreven gaan spelen. Welke andere termen kennen we daarvoor? (Meerdere opties mogelijk)

Schmieren

Cabotineren

Markeren

In het theater kennen we de term: ‘koperen kees’. Wat is dat?

De elektricien die de bedrading voorziet en onderhoudt in een theater.

Het middelpunt van het toneel, de scène, (vroeger) aangeduid door een koperen munt.

De eerste technicus die het hulpmiddeltje gebruikte, was een Nederlandse podiumtechnicus met de voornaam Kees.

In een cultureel centrum of een schouwburg ga je niet iets drinken in een café, maar wel in een ‘foyer’. Je hebt er meestal eentje voor artiesten en eentje voor het publiek. Waar komt dat woord ‘foyer’ vandaan?

Het is het Franse woord voor ‘haardvuur’, de plaats waar vuur werd gestookt in een woning/zaal. Alleen daar kon je jezelf opwarmen en ondertussen kon je ook iets eten en drinken.

Het is een verbastering van het Franse werkwoord ‘voyer’, zien, omdat zowel de toeschouwers als de spelers de scène en het toneelstuk van daaruit konden zien.

In de Gentse schouwburg is er een parterre met zitplaatsen. Vroeger kende die parterre 2 delen. Hoe noemde men die 2 delen? (De namen worden nog steeds gebruikt.)

Stalles en parket

Zitters en staanders

In het theater van William Shakespeare in Londen had je op de gelijkvloerse verdieping geen zitplaatsen, maar enkel staanplaatsen. Daar vond je de pennystinkerds. Waarom werden die zo genoemd?

Die mensen wilden absoluut niet meer dan een penny neertellen voor zo’n spektakel en daarom noemden de acteurs ze stinkaards.

De mensen die daar stonden konden zich niet meer dan 1 penny veroorloven, ze waren van de laagste klasse. Ze stonken vanwege niet regelmatig wassen (kledij en zichzelf), veel ‘ale’ drinken en knoflook eten tegen smerige ziekten.

De Grieken speelden in West-Europa vermoedelijk het eerste zeer georganiseerde toneeltje… Dat deden ze in enorme theaters, in open lucht. Het publiek keek vanop steile trappen naar 2 delen waarop acteurs en muzikanten optraden. Het ene deel was de skènè (de scène) het andere was

De camera verde

De orchestra

NTGent speelt in de K.N.S. Waarvoor staat die afkorting eigenlijk?

Koninklijke Nationale Schouwburg

Koninklijke Nederlandse Schouwburg

Onze schouwburg is een theater à l’Italienne. Waarom?

Dat is een theaterzaal in drie kleuren geschilderd die op de Italiaanse vlag lijken: rood, wit en groen.

De theaterzaal is gebaseerd op een basisontwerp van de Italiaanse architecten Palladio en Scamozzi, die het Teatro Olimpico bouwden in Vicenza tussen 1580 en 1585.

In zo’n theater à l’Italienne werd rond het speelvlak een toneellijst geplaatst, als het ware een ronde grote schilderijlijst. Hoe noemen we die lijst met een Franse term?

Manteau d’ Arlequin

Cadre de proscenium

Tijdens het spel kan het altijd gebeuren dat acteurs hun tekst kwijt raken. Hoe noemen we dat?

De acteur heeft een black-out.

De acteur heeft een blanc.

Acteurs wensen elkaar nooit letterlijk succes voor ze opgaan. Er zijn heel wat termen in gebruik. Zo ook toi, toi, toi. Waar komt die term vandaan, denk je?

Die term doet terugdenken aan het 3x ‘afkloppen’ met de brigadier.

Die term is een klanknabootsing van het ‘spuwen’: acteurs schudden elkaar de linkerhand, en spuwden 3x over elkaars linkerschouder. Het geluid van het spuwen werd toi, toi, toi.

In de loges van de acteurs of daar dichtbij kan je een ‘trengel’ aantreffen. Say what?

Een speciale borstel waarmee de kleedster nog even de kostuums afborstelt voordat acteurs op het toneel stappen.

Een kledingrek met wieltjes waarop de kostuums worden gehangen.

Kijk goed naar deze foto. Wat kan dit zijn?

Een GOTT-verbindingsstuk voor een microfoon, genoemd naar de Tsjechische zanger Karl Gott, die zo’n stembereik had dat hij eigenlijk geen microfoon nodig had. Technici verwijderden dat verbindingsstuk dus altijd als hij zong.

Een Svoboda-lichtbak voor lichteffecten. Genoemd naar de Tsjechische theaterontwerper Joseph Svoboda, ook de oprichter van het Praagse Laterna Magica.

Fijne effecten op de theatervloer. Nu vaak digitaal aan te maken. Maar je kan ze ook bereiken door het gebruik van een soort dia die je voor de lichtlens houdt. Hoe noem je zo’n dia?

Een gobo (afkorting van go black out of goes before optics)

Een fobo (afkorting van fake object beamed on)

In veel theaters is het laats gehoorde zinnetje tussen technici, voor ze naar huis gaan: vergeet het spooklicht (the ghost light) niet. Wat bedoelen ze dan?

Dat ze er zeker van moeten zijn dat de noodverlichting brandt, terwijl de rest van het theatergebouw volledig donker is.

Dat op de scène een lamp moet geplaatst worden en aangestoken, zodat wie toch nog in een zeer donkere zaal binnen komt, iets kan zien op de scène.

Het is fijn voor acteurs als de hele zaal na de voorstelling losbarst in een staande ovatie. Vroeger, bijvoorbeeld in de theaters van Molière, hielpen de acteurs het publiek een handje. Ze huurden mensen in die open doekjes gaven en heftig applaudisseerden. Sommigen maakten er hun beroep van en er ontstonden zelfs bedrijfjes. Hoe werden die huurlingen genoemd?

Claqueurs (‘klappers’)

Scaleurs (naar de beroepsmensen, ooit in de scala van Milaan ingezet)

Wat is trouwens een ‘open doekje’?

Het doek is al gevallen over de voorstelling, maar het applaus blijft maar duren, dus men trekt het gordijn weer open…

De voorstelling is bezig, het doek is dus open en het publiek applaudisseert tijdens de voorstelling omdat iets grappig, goed gespeeld, mooi gezegd of gezongen werd.

Mensen staan natuurlijk niet recht bij een 'open doekje'.

Unlock and Upgrade

Remove all limits from your Quizzes

Theaterquiz

More Quizzes