Deel 4

Hoofdstuk 3. De controverse rond Homo floresiensis laat zien dat in de wetenschap vaak externe overwegingen meespelen, zeker als er niet veel bewijsmateriaal voorhanden is om op af te gaan.

Hoofdstuk 4. Bij de medische of pathofysiologische benadering hoort het idee dat bij een syndroom een substraat is aan te wijzen.

Hoofdstuk 4. Een probleem bij het vaststellen van psychiatrische stoornissen is onder andere dat psychiatrische diagnoses subjectiever lijken dan diagnoses binnen de rest van de geneeskunde.

Hoofdstuk 4. Bij het definiëren en operationaliseren van een psychiatrische stoornis geldt: zulke stoornissen zijn alleen maar sociale constructen met behulp waarvan de maatschappij ongewenst gedrag reguleert.

Hoofdstuk 5. Binnen Evidence Based Medicine is de rangorde in bewijskracht van diverse soorten medisch onderzoek als volgt: (1) Meta-analyses; (2) RTCs die geneesmiddelen onderling vergelijken; (3) RTCs die een geneesmiddel met een placebo vergelijken; (4) observationele studies.

Hoofdstuk 5. Volgens Jan Vandenbroucke wordt e rol van observationele studies overschat.

Hoofdstuk 5. Een beperking van Evidence Based Medicine is onder andere: Representativiteit van de onderzoeksgroepen.

Hoofdstuk 7. Popper zegt over verificatie of confirmatie: Er zijn ook nog andere manieren van confirmeren dan op basis van waarnemingen.

Hoofdstuk 7. Popper zegt over Alfred Adlers minderwaardigheidscomplex-verklaringen: Dat zijn goede verklaringen, want geen enkele waarneming is ermee in strijd.

Hoofdstuk 7. Volgens Poppers demarcatiecriterium moet een wetenschappelijke theorie confirmeerbaar zijn.